Orðastofnunin
Deildu þessari síðu



THE

WORD

Vol 14 MARCH 1912 Nei 6

Höfundarréttur 1912 eftir HW PERCIVAL

Lifa

(Framhald)

LIVING er ástandið þar sem hver hluti mannvirkja eða lífveru eða veru er í sambandi við lífið í gegnum sinn sérstaka lífsstraum og þar sem allir hlutar vinna samhæft að því að framkvæma hlutverk sín í þeim tilgangi að líf þess mannvirkis, lífverunnar eða verunnar sé og þar sem samtökin í heild hafa samband við flóðflóð lífsins og lífsstrauma þess.

Lifum við sem fólk í heiminum? Við erum ekki.

Maðurinn sem líkamleg uppbygging, sem dýralíf, sem hugsandi heild, sem guðleg veru eru saman samtök, en ófullkomin samtök. Þessir aðilar trufla hvort eða koma í veg fyrir aðgerðir hinna og þess vegna hindra þeir og koma í veg fyrir snertingu við viðkomandi lífsstrauma. Skipulag mannsins í heild sinni er ekki í sambandi við flóðflóð lífsins.

Mannvirki og lífverur eru innifalin í skipulagi mannsins, en maðurinn er meira en uppbygging og lífvera. Hann er hugsandi heild og guðleg vera. Hið óendanlega lítur út og inn í sjálfan sig í gegnum skipulag mannsins, en allir hlutar skipulagningar mannsins eru ekki meðvitaðir um sjálfa sig né hvorn annan, né meðvitaðir í heild sinni. Skipulag mannsins í heild sinni er meðvitað um heimildir um líf þess og veru og er ekki meðvitað um hið óendanlega sem er í gegnum það. Einn liður í skipulagi mannsins drottnar yfir hinum. Maðurinn er vanþróuð, ófullkomin og inharmonious samtök. Menn eru óánægðir og stríðir við sjálfa sig og aðra. Menn eru í hrösuðu, vanþróuðu og óþroskuðu ástandi. Menn lifa ekki náttúrulega sem dýr, né lifa þeir sem guðlegar verur með greind. Nokkrar tegundir kunna að skýra þetta.

Verkamaðurinn sem grafar eftir járnbraut yfir alkalí eyðimörk, eða í loðnum botni borgar fráveitu, mun um hádegisbil gabba gráðugur við lauk, smá ost og hunk af svörtu brauði, og eftir erfiða dag hans og gróft far á kvöldin, hann kramast saman við aðra verkamenn í lágu skúr eða í stíflulegu herbergi með fjölskyldu sinni til að sofa um nóttina fyrir næsta stritdag. Það er lítið pláss í lífi hans fyrir hinn guðlega neista til að upplýsa leir sinn.

Það er vélvirkjinn sem leggur metnað sinn í kunnáttu sína og með nokkurri þýðingu og með afbrýðisemisgæslumönnum smá leyndarmál handverks síns frá samverkafólki sínu og með spartönsku hetjudáðum verndar stéttarfélag hans og meint réttindi hans.

Það er klerkurinn sem við skrifborðið sitt eða á bak við búðarborðið hefur langan tíma í litlum launum og sem með auðvelt göngulag eða þvingaðan sveiparann ​​stingur maganum á hann til að birtast snjallklæddur.

Með minna tilliti til klæðaburða, fús til að öðlast hylli og launa hans, undirbýr feitur matreiðslan ríkulegan vön, fágætan rétt og nýjar kræsingar fyrir sælkerann. Gúrmandinn með glaðan ljóma, kreppir sér nægjusamlega um leið og hvert bitið fer framhjá gómnum og bætir meginhluta og næmni ramma síns sem er að fara að breytast í heitt rúm sjúkdóma, og í lok endurtekningarinnar lendir hann og áætlar, hlakka til annarra að koma.

Útlendingur nóg og ríkur matur er vanfóðruð kona í þurfandi herbergi hennar, sem með stöku hækkun á beygjunni til að kvíða litlu bleiku barni sínu á rúminu, leggur nálina þangað til vinnu hennar er lokið og safnar síðan saman , með þrá í augum, nálægur litla flíkurnar sínar þegar hún fer í gegnum bitandi vindinn til að fá pening fyrir vinnu sína, sem mun kaupa nóg til að halda lífi í barninu sínu. Umhirða hefur stimplað merki sitt á hana og eiginleikar hennar sýna að hungur hefur klípt hana á beinið.

Umfram þarfir grimmra vilja en með brennandi hungri berst fjármagnsmaðurinn í leik auðsins. Hann spilar fyrir ríki peninganna. Með gerðum sínum er farvegum heimsins opnað og lokað, birgðir uppblásnar, verðmæti afskrifað, læti komið á, fyrirtæki og heilar atvinnugreinar flakaðar, fjölskyldur gerðar heimilislausar, allt í réttu lögformi, meðan hann flytur menn og dómstóla og löggjafarvald sem eru hans peð, og dreifir fé með helli eða kyrrir viðskipti og stofnanir í hans greipum. Í lokin finnur hann að hann er brotinn reyr, þó að hann sé viðurkenndur prins heimsins.

Þar er lögfræðingurinn, brúða alheimsréttar, þó að hann ætti að vera meðvitaður umboðsmaður þess. Lögfræðingurinn og viðskipti hans eru búin til og viðhaldið af peningamætti ​​jafnt sem gáleysi og sviksemi og misgjörð landsmanna. Hann er teiknari laga um manngerðir og tækið notað til að brjóta eða brengla þau. Honum er gert að teikna form til að lögleiða ólögmæt námskeið og er starfandi til að verja þau. Hann mun taka þátt í að verja mann eða er tilbúinn að sækja hann til saka. Hugur hans er til þjónustu hvorum megin sem er og hann fær hátt lof og frjálslegustu umbunina þegar hann tryggir glæpum frelsi, vefur löglegt net í kringum andstæðinga sína, vinnur mál þegar kostir eru yfirgnæfandi gegn honum og virðist koma í veg fyrir stjórnina réttlætisins.

(Framhald)